Brak wpłaty należności przez dłużnika pomimo podjętych działań egzekucyjnych, najczęściej kończy się w sądzie. Na taki krok decydują się przede wszystkim osoby, którym dłużnicy są winni spore sumy. Realia sądowe są jednak często niezrozumiałe dla osób bez wykształcenia prawniczego – dlatego warto zapoznać się z instrukcją składania pozwu o zapłatę.
Najlepiej przygotowanie pozwu zlecić prawnikowi, który nie będzie miał problemu z formalną częścią zagadnienia. Jeśli natomiast wierzyciel decyduje się na samodzielne skonstruowanie dokumentu, należy pamiętać o elementach, jakie nieodzownie muszą się w nim znaleźć.
Pozew sądowy o zapłatę musi zawierać datę i (miejscowość właściwą dla sądu, w którym pismo będzie składane), dane stron pozwu (tak dla osób fizycznych, jak i prawnych), wartość przedmioty sporu (czyli wysokość kwoty do zapłaty), żądanie pozwu (jeśli żądań jest więcej, np. kilka niezapłaconych faktur, każdą należy ująć w osobnej pozycji), wnioski dodatkowe (warto tutaj ubiegać się o zwrot kosztów postępowania, poniesionych przez wierzyciela), uzasadnienie pozwu (to część najtrudniejsza – od właściwego uzasadnienia zależeć będzie decyzja sądu) oraz załączniki (np. sporne faktury, wysłane wezwania do zapłaty). Niezbędny będzie również własnoręczny podpis wierzyciela.
Wybór trybu postępowania cywilnego zależy przede wszystkim od wartości spornej kwoty, a także od jakości dowodów, jakimi dysponuje wierzyciel. Warto zdecydować się na poradę prawnika, który pomoże dobrać najkorzystniejszy tryb.
Postępowanie zwykłe jest pierwszym wyborem, ale trwa dość długo i wiąże się ze sporymi kosztami (o ich zwrot można się oczywiście ubiegać od dłużnika). Najczęściej warto zdecydować się na postępowanie uproszczone, przy czym granicą jest 20 000 zł – jeśli kwota sporna jest wyższa, nie ma możliwości skorzystania z tego trybu. Pozew uproszczony można złożyć na formularzu dostępnym w sądzie. Postępowanie upominawcze dotyczy wyłącznie roszczeń pieniężnych i warto je wybrać wówczas, gdy wierzyciel dysponuje niezbitymi dowodami (ocenę jakości dowodów lepiej pozostawić prawnikowi). Nakaz zapłaty w tym postępowaniu może być wydany bez rozprawy. W przypadku dysponowania szczególnym rodzajem dowodów, określonych w ustawie, można wnioskować o tryb nakazowy.
Decyzja o wyborze trybu postępowania będzie miała wpływ na wysokość kosztów sądowych, czas postępowania, a niejednokrotnie również na jego wynik – dlatego też warto skonsultować tę sprawę z prawnikiem.
Pozew przygotowuje się w trzech egzemplarzach (dla sądu, dla dłużnika-pozwanego i dla wierzyciela-powoda). Każdy egzemplarz musi zawierać komplet załączników – niezbędne będzie więc poświadczenie ich zgodności z oryginałami. Najczęściej wystarczy zrobić to samodzielnie – podczas postępowania sąd zwróci się zapewne o okazanie oryginałów.
Dokument należy złożyć w dwóch egzemplarzach (dla sądu i dla pozwanego) w biurze podawczym sądu rejonowego, właściwego dla miejsca zamieszkania dłużnika. W przypadku długu wynoszącego pow. 75 000 zł, musi to być sąd okręgowy, nie rejonowy. Jeśli natomiast miejsce zamieszkania dłużnika nie jest znane, pozew składa się do sądu właściwego dla miejsca zamieszkania powoda. Oprócz osobistego dostarczenia dokumentu, można również wybrać drogę pocztową – listem poleconym.
Najlepiej przygotowanie pozwu zlecić prawnikowi, który nie będzie miał problemu z formalną częścią zagadnienia. Jeśli natomiast wierzyciel decyduje się na samodzielne skonstruowanie dokumentu, należy pamiętać o elementach, jakie nieodzownie muszą się w nim znaleźć.
Pozew sądowy o zapłatę musi zawierać datę i (miejscowość właściwą dla sądu, w którym pismo będzie składane), dane stron pozwu (tak dla osób fizycznych, jak i prawnych), wartość przedmioty sporu (czyli wysokość kwoty do zapłaty), żądanie pozwu (jeśli żądań jest więcej, np. kilka niezapłaconych faktur, każdą należy ująć w osobnej pozycji), wnioski dodatkowe (warto tutaj ubiegać się o zwrot kosztów postępowania, poniesionych przez wierzyciela), uzasadnienie pozwu (to część najtrudniejsza – od właściwego uzasadnienia zależeć będzie decyzja sądu) oraz załączniki (np. sporne faktury, wysłane wezwania do zapłaty). Niezbędny będzie również własnoręczny podpis wierzyciela.
Wybór trybu postępowania cywilnego zależy przede wszystkim od wartości spornej kwoty, a także od jakości dowodów, jakimi dysponuje wierzyciel. Warto zdecydować się na poradę prawnika, który pomoże dobrać najkorzystniejszy tryb.
Postępowanie zwykłe jest pierwszym wyborem, ale trwa dość długo i wiąże się ze sporymi kosztami (o ich zwrot można się oczywiście ubiegać od dłużnika). Najczęściej warto zdecydować się na postępowanie uproszczone, przy czym granicą jest 20 000 zł – jeśli kwota sporna jest wyższa, nie ma możliwości skorzystania z tego trybu. Pozew uproszczony można złożyć na formularzu dostępnym w sądzie. Postępowanie upominawcze dotyczy wyłącznie roszczeń pieniężnych i warto je wybrać wówczas, gdy wierzyciel dysponuje niezbitymi dowodami (ocenę jakości dowodów lepiej pozostawić prawnikowi). Nakaz zapłaty w tym postępowaniu może być wydany bez rozprawy. W przypadku dysponowania szczególnym rodzajem dowodów, określonych w ustawie, można wnioskować o tryb nakazowy.
Decyzja o wyborze trybu postępowania będzie miała wpływ na wysokość kosztów sądowych, czas postępowania, a niejednokrotnie również na jego wynik – dlatego też warto skonsultować tę sprawę z prawnikiem.
Pozew przygotowuje się w trzech egzemplarzach (dla sądu, dla dłużnika-pozwanego i dla wierzyciela-powoda). Każdy egzemplarz musi zawierać komplet załączników – niezbędne będzie więc poświadczenie ich zgodności z oryginałami. Najczęściej wystarczy zrobić to samodzielnie – podczas postępowania sąd zwróci się zapewne o okazanie oryginałów.
Dokument należy złożyć w dwóch egzemplarzach (dla sądu i dla pozwanego) w biurze podawczym sądu rejonowego, właściwego dla miejsca zamieszkania dłużnika. W przypadku długu wynoszącego pow. 75 000 zł, musi to być sąd okręgowy, nie rejonowy. Jeśli natomiast miejsce zamieszkania dłużnika nie jest znane, pozew składa się do sądu właściwego dla miejsca zamieszkania powoda. Oprócz osobistego dostarczenia dokumentu, można również wybrać drogę pocztową – listem poleconym.
Kiedy miękkie działania windykacyjne nie przynoszą efektów i dłużnik nadal nie płaci, przychodzi czas na oddanie sprawy do sądu. Złożenie pozwu o zapłatę może stanowić jedyną możliwość odzyskania swoich pieniędzy, ale bardzo wiele zależy od jego poprawnego skonstruowania. Jaką opłatę za napisanie pozwu pobierze prawnik i jakie są koszty sądowe jego złożenia? Kiedy warto zlecić […]
Czytaj więcej
Brak wpłaty należności przez dłużnika pomimo podjętych działań egzekucyjnych, najczęściej kończy się w sądzie. Na taki krok decydują się przede wszystkim osoby, którym dłużnicy są winni spore sumy. Realia sądowe są jednak często niezrozumiałe dla osób bez wykształcenia prawniczego – dlatego warto zapoznać się z instrukcją składania pozwu o zapłatę. Przygotowanie pozwu do sądu o […]
Czytaj więcej
Wypłacanie wynagrodzenia jest podstawowym obowiązkiem pracodawcy i głównym powodem podejmowania zatrudnienia. To dlatego jeśli pracodawca zwleka z wypłatą, nie warto czekać – lepiej od razu złożyć pozew i pożegnać się z nieuczciwym przedsiębiorcą. Należy przy tym pamiętać o kilku ważnych elementach – kiedy można sporządzić pozew, jakie informacje powinien zawierać, a przede wszystkim, jak obliczyć […]
Czytaj więcej Przygotowanie pozwu o zapłatę należności wiąże się z dużym stresem – wynika przecież z sytuacji, gdy ktoś ociąga się z uregulowaniem długu, często prowadząc do zaburzenia stabilności finansowej wierzyciela. W przypadku braku reakcji na miękką windykację (czyli rozmowy telefoniczne, wysłane pisma, maile czy SMS-y z ponagleniem i wezwaniem do zapłaty), niezbędne jest skierowanie sprawy na […]
Czytaj więcejTagi: Pozew o zapłatę
